Brecht Vermeulen interviewt kamervoorzitter Siegfried Bracke

Op de sofa: Brecht Vermeulen interviewt kamervoorzitter Siegfried Bracke

Vrijdag 24 februari daagde de veelgeplaagde Siegfried Bracke op bij onze vrienden van de Ardooise N-VA-afdeling. Er vond daar een open ledenvergadering van het arrondissement plaats. 
Onze afdeling gaf ‘acte de présence’ met 6 leden. 

Bracke vertelde over zijn grootouders (VOS),  zijn ouders, overtuigde VU-ers, let maar op de voornamen van hem en zijn broer en zus.  Hij bracht zijn collegejaren in herinnering. Ruim voor R.E.M. kwam hij uit op ‘losing my religion’. De sfeer van mei 68 waar hij links beïnvloed werd. Daarna zijn carrière als journalist bij de VRT. Hij vindt zichzelf bevoorrecht omdat zijn werk voor hem nooit aanvoelde als ‘werken’. Als bevoorrecht waarnemer van de Wetstraat zag hij als geen ander wat er allemaal schortte aan de politiek.  
Door deze voorgeschiedenis, zijn belezenheid als germanist en vooral ook aangestoken door de intelligentie en het in- en doorzicht van BDW rolde hij na zijn lange televisieloopbaan in de politiek. Hij wees erop dat hij de eerste kamervoorzitter is die verzaakte aan zijn vergoedingen voor adviesverlening. Nogal ironisch voegde hij eraan toe dat hij in die omstandigheden toch wel de titel van ‘kampioen poenschepper’ verdient. 

(Noten van de webredacteur: 1. de titel van kampioen poenschepper is men vergeten toe te kennen aan de Leterme’s, Dehaene’s, Decroo’s, Vandenbossche’s en  Vandelanotte's met hun riante vergoedingen als voorzitters van raden van bestuur - we weten hoe het met sommige van die bedrijven vergaan is; 2. de onderzoekscommissie zal het niet hebben over de vergoeding voor advies van mandatarissen, maar wel over het al dan niet geoorloofd zijn als mandataris een raadgever voor (privé)bedrijven te zijn, dus over de deontologie - als je geen vergoeding ontvangen hebt, heb je wellicht ook geen advies gegeven). 

Die ironisch (sarcastisch) bedoelde aangehaald titel van ‘kampioen poenschepper’, is de enige quote- compleet uit zijn context gehaald- die het Nieuwsblad ’s anderendaags aanhaalt. 

Bracke is een man van het woord. Niet alleen het Nederlandse woord. Hij heeft grote bewondering voor de grote redenaars uit de geschiedenis. Een passie die hij deelt met BDW. 
Hij maakt zich dan ook druk wanneer mensen die het beter zouden moeten weten, allerlei termen door elkaar halen: asielzoeker, vreemdeling, vluchteling, migrant, illegaal. 
Zindelijk spreken is een gevolg van zindelijk denken.  
Wanneer je in het oog van de storm belandt, dan spreekt men OVER jou. Men spreekt niet meer MET jou. Het tast de familiesfeer en vriendenkring aan. Het is een vaststelling. 

Hoe het ook zij die praktijken van riante bonussen voor bijverdiensten van politici bestaan wellicht al sedert 1830. 
U begrijpt dat dit een groot probleem is, maar pas vanaf het moment dat N-VA hier ook een graantje dreigt mee te pikken. 
Ondertussen is het wel zo dat de Vlaamse regering van Geert Bourgeois de eerste is om die uitwassen te beteugelen.